روش جالب شهید صیاد شیرازی در برخورد با خطای بچه ها

 پدرم خیلی زیبا و موثر به ما تذکر می داد. دعوا کردنش همیشه غیرمستقیم بود، یعنی اصلاً دعوا نمی کرد. وقتی اشتباه می کردیم سرمان داد نمی کشید یا حرفی نمی زد که به ما سخت بگذرد. تذکر می داد، آن هم چطوری! وقتی کار اشتباهی انجام میدادیم، صدایمان می کرد، می برد تو اتاقش. با هم می نشستیم. بابا سوره والعصر را می خواند. حالا من دل تو دلم نبود که من چکار کردم. این طرز تذکرش از صد تا داد زدن و دعوا کردن برایمان سنگین تر بود. آن قدر زیبا و با ادب حرف می زد که به خودم قول می دادم دیگر اشتباهم را تکرار نکنم.